Bezprawne zajmowanie mieszkania przez siostrę

Sądowy pozew o eksmisję

Już na początku należy wskazać, że siłą nie może Pani usunąć siostry z mieszkania. Konieczna jest sprawa eksmisyjna z uprzednim pisemnym zawiadomieniem siostry, aby opuściła lokal w określonym terminie. Powinna Pani oczywiście także dopełnić wszelkich formalności, aby w księdze wieczystej mieszkania widniała tylko Pani (chyba że zostało to już uczynione).

Zameldowanie Pani w tym mieszkaniu, bądź niezameldowanie Pani siostry nie ma znaczenia dla tytułu prawnego do zamieszkiwania w nim. Meldunek to jedynie ewidencyjny obowiązek wskazujący, że dana osoba znajduje się pod danym adresem. Nie ma on nic wspólnego z prawem zamieszkiwania w mieszkaniu (niejednokrotnie przeprowadza się eksmisję z lokalu, w którym lokator jest zameldowany, a utracił tytuł prawny do lokalu).

Aby poczynić kroki w celu wyeksmitowania siostry, powinna Pani przesłać jej wezwanie do opuszczenia lokalu w określonym terminie (ważne, by to był termin rozsądny, pozwalający siostrze znaleźć inny lokal, czyli np. 1 miesiąc, 2 miesiące).

W szczególności w piśmie można wskazać, że Pani nie zgadza się na to, aby siostra nadal zamieszkiwała w Pani mieszkaniu, gdyż chce Pani ten lokal sprzedać i jest Pani do tego potrzebny pusty lokal. Można wskazać, że jeżeli siostra nie zastosuje się do wezwania i nie opuści we wskazanym terminie lokalu, to Pani skieruje pozew o eksmisję do sądu, a także zacznie naliczać odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu w określonej, miesięcznej wysokości (może to być kwota odpowiadająca wartości czynszu, jaki Pani może otrzymać za wynajem lokalu).

Podstawę ewentualnego roszczenia o eksmisję stanowić może art. 222 § 1 Kodeksu cywilnego. Według tego przepisu, właściciel może żądać od osoby, która faktycznie włada jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W ewentualnym pozwie o eksmisję powinna Pani wskazać, że siostra nie jest uprawniona do zamieszkiwania w lokalu należącym do Pani.

Dotychczas Pani siostra zamieszkiwała w tym mieszkaniu za zgodą jego właścicieli (najpierw Pani mamy, a obecnie Pani). Okoliczność ta świadczy, że pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy użyczenia na czas nieoznaczony. Z brzmienia art. 716 Kodeksu cywilnego wynika, że użyczający, któremu rzecz stanie się potrzebna z powodów nieprzewidywalnych w dniu zawarcia umowy, może żądać jej zwrotu, chociażby umowa była zawarta na czas określony. Co ważne, bez znaczenia jest, jakie powody sprawiają, że rzecz staje się potrzebna użyczającemu, ale Pani może wskazać, że chce sprzedać to mieszkanie w celu wypłacenia zachowku.

W ewentualnym pozwie powinna Pani wskazać, że po jej stronie, jako właściciela mieszkania, nastąpił brak woli do kontynuowania umowy użyczenia, co z kolei należy uznać za wystarczający powód do stwierdzenia rozwiązania tej umowy. Żądanie eksmisji jest wyrazem tego, że Pani, jako właściciel lokalu, jest przeciwna, by siostra nadal zamieszkiwała w lokalu.

Stosowny pozew o eksmisję powinna Pani wnieść do sądu rejonowego. Opłata od takiego pozwu jest stała i wynosi 200 zł.

Pani nie musi zapewniać siostrze mieszkania zastępczego, jednak w toku postępowania o eksmisję sąd ustali, czy Pani siostrze przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (j.t. Dz. U. 2005 r. Nr 31, poz. 266) – w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.

Zobacz również: Umowa najmu na czas określony a ciąża

Otrzymywanie lokalu socjalnego

Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do przyznania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną (art. 14 ust. 3).

Stosownie do art. 14 ust. 4 ustawy sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:

• kobiety w ciąży,
• małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą,
• obłożnie chorych,
• emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,
• osoby posiadającej status bezrobotnego,
• osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały,
• chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Jeżeli Pani siostra nie spełnia powyższych warunków, to sąd nie ma obowiązku przyznania jej uprawnienia do lokalu socjalnego. Sąd może jednak takie uprawnienie przyznać ze względu na sytuację materialną, osobistą, zdrowotną i rodzinną Pani siostry, która powoduje, że nie jest ona w stanie zaspokoić swoich potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie.

Zobacz również: Czy można wyrzucić kobietę w ciąży z wynajmowanego mieszkania?

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93
2. Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego - Dz.U. 2001 nr 71 poz. 733

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.